ZABAWY Z PLASTIKIEM 

Miłość jest trudną częścią naszego życia..

Ka¿dy zna Trabanta.Jeszcze niedawno wyszydzany i wy¶miewany przez wszystkich.Teraz staje siê (gdzie niegdzie ju¿ jest) samochodem kultowym-jedynym samochodem kultowym z by³ych krajów socjalistycznych.¯aden inny pojazd z "lewej" strony Europy nie zyska³ takiej popularno¶ci na ¶wiecie.Jego fankluby istniej± w ca³ej Europie,a nawet Azjii i Ameryce Pó³nocnej.(USA i Kanada) Oto krótka prezentacja modeli firmy VEB Sachsenring Automobilwerke Zwickau produkuj±cej ten plastikowy (duroplastowy) pojazd.Oczywi¶cie wcze¶niej by³y jeszcze pojazdy IFA F8 i IFA F9,ale skupiê siê tylko na "modelach plastikowych" :) Najpierw trochê o tworzywie,z którego autko zbudowano. Nazwa "duroplast" pochodzi od zlepka dwóch s³ów: laciñskiego "durus" (twardy) i greckiego "plastos" (ulepiony). Jest to tworzywo sztuczne, które powstaje pod wp³ywem ogrzewania lub dzia³ania zwi±zków chemicznych (tzw. utwardzaczy), w celu wytworzenia nieodwracalnego usieciowania w materiale (tworzywo nie ulega ju¿ ponownemu uplastycznieniu po ogrzaniu). Typowymi duroplastami s±: fenyloplasty, aminoplasty, ¿ywice epoksydowe i nienasycone ¿ywice poliestrowe. Z duroplastów wytwarza siê utwardzone laminaty konstrukcyjne z no¶nikiem papierowym lub wzmocnione w³óknem szklanym albo celulozowym. Znany nam wszystkim Trabant mia³ nadwozie wykonane z p³yt duroplastu (ogrzewanych w obecno¶ci bawe³ny i ¿ywicy) opartych o stalowy szkielet. Ich zalety to: odporno¶æ chemiczna, doskonale w³a¶ciwo¶ci dielektryczne, nietopliwo¶æ i odporno¶æ na temperatury. Najwiêksze wady duroplastu to: krucho¶æ oraz niemo¿no¶æ ponownego formowania odpadów Plastikowa karoseria trabanta by³a lepsza ni¿ karoseria metalowa w zachodnich samochodach, bo nie rdzewia³a, a na dodatek by³a bardziej odporna na zgniecenia. Tak moi Pañstwo, w trabancie szanse na prze¿ycie wypadku by³y wiêksze ni¿ w cinquecento. A jeszcze 20 lat temu przeciêtny Enerdowiec, za taki samochodzik sprzeda³by duszê diab³u, mimo, ¿e partia stanowczo wyklucza³a jego istnienie. Na podstawie historii trabantów (w³a¶nie mija pó³wiecze) mo¿na wyk³adaæ m³odszym pokoleniom zawi³o¶ci socjalizmu, a zw³aszcza zale¿no¶æ miêdzy za³o¿eniami teoretycznymi i efektem. Trabant by³ odpowiedzi± w³adz NRD na frustracje wschodnioniemieckiego spo³eczeñstwa pó¼nych lat 50. Wówczas Berlina nie dzieli³ jeszcze mur i wystarczy³o pojechaæ dwie stacje S-Bahnem by znale¼æ siê na zachodzie. Towarzysze z NRD masowo wykorzystywali t± mo¿liwo¶æ czyli mówi±c po ludzku wiali na potêgê. W sumie z NRD do 1961r (wówczas wybudowano mur) uciek³o 3,5 mln ludzi, czyli prawie co 3 mieszkaniec. Towarzysze w komitecie centralnym SED (enerdowska PZPR) g³owili siê co tych Niemców tak ci±gnie na ten zgni³y zachód. Doszli do wniosku, ¿e to wszystko przez garbusy, które masowo produkowano w Volkswagenie. Auto, zaprojektowane jeszcze przed wojn±, by³o tak tanie, ¿e móg³ sobie je kupiæ ka¿dy mieszkaniec Zachodnich Niemiec. Towarzysze na Wschodzie postanowili nie tylko odpowiedzieæ na t± prowokacjê, ale i pój¶æ dalej – stworzyæ jeszcze lepszy samochód. Realizacjê tego ¶mia³ego planu powierzono zak³adom VEB Sachsenring Automobilwerke w saskim Zwickau. Wtedy zaczê³y siê pierwsze przej¶ciowe problemy. Na karoserie potrzebna jest specjalna blacha – ale w by³ym NRD nie by³o hut i walcowni, gdzie mo¿na by j± wyprodukowaæ. A zachodni kapitali¶ci nie chcieli jej sprzedawaæ, bo ich imperialistyczne rz±dy na³o¿y³y na eksport blachy do bloku wschodniego embargo. Towarzysze pomy¶leli i poradzili sobie z tym problemem. NRD jako pierwszy kraj na ¶wiecie wynalaz³ karoserie z wzmacnianego metalowym szkieletem tworzywa sztucznego – w tym przypadku prasowanej mieszaniny fenoloplastu i bawe³ny.Samochód Nazwano "Trabant" – na cze¶æ wystrzelonego przez ZSRR pierwszego sztucznego satelity– rosyjskie s³owo sputnik po niemiecku znaczy w³a¶nie trabant. P70 (1954-1958) W pa¼dzierniku 1954 roku powsta³ w w zak³adach FEW Chemnitz projekt modelu P70. Z za³o¿enia mia³ byæ to tylko model przej¶ciowy do czasu opracowania nowej wersji modelu P50. Produkowany by³ on w zak³adach VEB Sachsenring Zwickau. Od samego pocz±tku istania³y problemy z jego produkcj±. Nie dograno z sob± wielu procesów, ponadto wystêpowa³y problemy z podwykonawcami. Lakierowanie nowowprowadzonej karoserii z duroplastiku, zw³aszcza w miejscach ³±czenia z blach± by³o bardzo trudne. W krótkim okresie produkcji (1954 - 1958) pracowano jednak intensywnie nad usuniêciem tych b³êdów, a technologia produkcji zosta³a ulepszona. Pomimo tych okoliczno¶ci model P70 by³ du¿ym sukcesem. Relatywnie nierzucaj±cy siê w oczy design, bez zbêdnych dekoracji, pasowa³ do gustów tamtej epoki. Fakt, i¿ baga¿nik by³ dostêpny jedynie z kabiny samochodu nie przeszkadza³ w latach 50-tych. Do limuzyny do³±czy³y wkrótce kombi , a nawet coupe, ten drugi g³ównie na eksport. Tak oto z rozwi±zania przej¶ciowego powsta³a ca³a rodzina modelu. Model P70 by³ sprzedawany nie tylko w NRD. Budzi³ tak¿e du¿e zainteresowanie na zachodnich rynkach, zw³aszcza w wersji kombi. Ten ma³y samochód oferowa³ w swoim czasie zadziwiaj±co wiele miejsca (w Niemczech Zachodnich je¼dzi³y wówczas BMW Isetta i Messerschmidt Kabinenroller). Ponadto mo¿na by³o jeszcze powiêkszyæ baga¿nik k³ad±c siedzenia. Z 36.186 wyprodukowanych egzemplarzy przetrwa³o do dzi¶ tylko niewiele dobrze zachowanych modeli. P70 http://img85.imageshack.us/img85/5536/p70kf2.jpg P70 COUPE http://img85.imageshack.us/img85/5539/p70coupelr2.jpg P50 (1958-1960) Od roku 1956 w zak³adach w Zwickau pracowano intensywnie nad rozwojem projektu P50, dla którego model P70 mia³ byæ tylko przej¶ciowym rozwi±zaniem. Proponowana przez w³adze zwierzchnie modernizacja modelu P70 poprzez wbudowanie silnika Wartburga (trzycylindrowy, dwusuwowy silnik z 37 KM) nie zainteresowa³a konstruktorów z Zwickau. Woleli oni nadal samodzielnie pracowaæ nad rozwojem ich projektu. Granica z Berlinem Zachodnim by³a jeszcze otwarta, a na Zachodzie wykszta³ceni fachowcy byli poszukiwani. Tak wiêc w³adze pañstwowe by³y zainteresowane, by fachowcy zajêci byli bezsensownym projektem P50, a pañstwo uniknê³o drena¿u kadr. 7 listopada 1957 roku Trabant P50 zosta³ przedstawiony publiczno¶ci. Po krótkim czasie model zosta³ zaprezentowany tak¿e szerzej podczas Targów Lipskich w 1958 roku. Z miejsca siê spodoba³. Elegancja linii, optymalny kszta³t nadwozia natychmiast przekona³y i zachwyci³y widzów. Praktyczne by³y du¿e powierzchnie okien i klapy silnika i baga¿nika, siêgaj±ce a¿ do zderzaków. P50 oferowa³ u¿ytkownikom wiele miejsca jak na ówczesne stosunki (4 osoby) oraz poka¼ny baga¿nik (400 litrów). Rozwi±zania techniczne zgodne by³y z wytycznymi w³adz, a wiêc tanie. Tak wiêc nawet laik móg³ przeprowadzaæ samodzielnie wiêkszo¶æ drobnych napraw. Tak¿e maksymalna prêdko¶æ 90 km/h przyspiesza³a rozstrzygniêcia niezdecydowanych. Tylko zak³adane zu¿ycie paliwa (5,5 l / 100 km, a w pierwszych prospektach ju¿ 6,8 l / 100 km) oraz cena (4.000 Marek) nie zosta³y niestety zrealizowane. Pierwsze Trabanty P50 sprzedawane by³y po 8.360 Marek. Nazwa Trabant wybrana zosta³a w wyniku konkursu na nazwê dla modelu P50. Wyraz Trabant oznacza zwolennika, zniewolonego wspólnika, a po rosyjsku to Sputnik. Nazwa Trabant mia³a miedzy innymi przypominaæ start w przestrzeñ kosmiczn± swojego imiennika w roku 1957. Wiosn± 1959 roku przeprowadzono pierwsze zmiany kosmetyczne w modelu P50. Otrzyma³ on chromowane listwy boczne, co zgodne by³o z panuj±cym wówczas (tylko w motoryzacji) amerykañskim stylem. Ponadto by³o ju¿ mo¿liwe zamawianie auta w dwóch, a nawet trzech kolorach. Jakkolwiek trzy kolory dostêpne by³y tylko przez jeden rok. P50 http://img85.imageshack.us/img85/9937/p50ox2.jpg P500 (1960-1963) Dwa lata po premierze modelu P50, Trabant otrzyma³ now± nazwê: P500. Pod tym mianem kry³ siê przede wszystkim poprawiony silnik i uk³ad napêdowy oraz nowy model kombi (nazwê Universall dla odmiany kombi wprowadzono w pó¼niejszym czasie). Dziêki zastosowaniu nowych materia³ów w cylindrach oraz lepszemu ch³odzeniu nowy silnik oferowa³ 2 KM wiêcej ni¿ dotychczas. Ponadto zmieniono stosunek mieszanki oleju z paliwem z 1:25 na 1:33, co wysz³o na dobre gospodarce narodowej NRD i ¶rodowisku naturalnemu. Na wiosnê 1960 roku (21 miesiêcy po rozpoczêciu produkcji) wprowadzono na rynek wersjê kombi. Mia³a ona te same wymiary co limuzyna, charakteryzowa³a siê jednak wyj±tkowa form±. Tylne siedzenia mo¿na by³o z³o¿yæ do przodu, co dawa³o znaczn± przestrzeñ ³adunkow±, chocia¿ dostêp do niej by³ w±ski i ograniczony. W 1959 roku wprowadzono w limuzynie ozdobne listwy boczne, których nie otrzyma³a wersja kombi, bowiem nie pasowa³y one do jej linii. Poza tym jednak technicznie kombi i limuzyna nie ró¿ni³y siê. W 1961 Trabant otrzyma³ now±, tym razem prost± ozdobn± listwê boczn±, która lepiej pasowa³a do pojazdu. Poza tym przeprowadzono wiele zmian we wnêtrzu samochodu: nowa deska rozdzielcza i nowe siedzenia da³y wiêcej miejsca pasa¿erowi na przednim fotelu. Dla wygody pasa¿erów na tylnych fotelach zmieniono siedzenia i zmniejszono tyln± pó³kê. Znacz±c± poprawê bezpieczeñstwa dawa³ wprowadzony nawiew odmra¿aj±cy przedni± szybê. W 1962 roku przeprowadzono w Trabancie dalsze gruntowne zmiany techniczne. Znacz±ce by³o wprowadzenie w pe³ni zsynchronizowanego napêdu. Dziêki zastosowaniu wyt³umienia zmniejszono emisjê ha³asu z 93 dB do 88 dB przy prêdko¶ci 80 km/h. Przy tych dzia³aniach zmieniono ponownie kszta³t listew bocznych. P500 http://img85.imageshack.us/img85/9836/p500zc0.jpg P600 (1963-1964) W roku 1963 na bazie modelu P500 powsta³ model P600. Tym razem Trabant przeszed³ gruntown± modernizacjê silnika. Osi±gn±³ on ju¿ moc 23 KM i przez g³êbszy suw t³oka wiêksz± pojemno¶æ spalania. Tak¿e ogrzewanie i nawiew zosta³y ulepszone, przez co podniós³ siê komfort jazdy. Technicznie P600 by³ baz± dla kolejnego modelu P601. Z powodu krótkiego okresu produkcji nie wprowadzono zmian kosmetycznych. P600 http://img85.imageshack.us/img85/1474/p600tn3.jpg http://img85.imageshack.us/img85/9108/p600kct7.jpg P601 (1964-1989) W 1963 roku zak³ady w Zwickau zaprezentowa³y Trabanta P601. Ponownie uda³o siê konstruktorom zachowaæ wyj±tkowy kszta³t nadwozia i jego eleganckie linie, które by³y pozytywnie postrzegane przez odbiorców. Z pewno¶ci± nikt wówczas nie przeczuwa³, ¿e ta linia i kszta³t zachowane zostan± a¿ do ostatnich dni Trabanta. Technicznie P601 bazowa³ na P600 i w wyniku tego nie by³ postrzegany jako konkurencja na rynku miêdzynarodowym. Zgodne z duchem czasu by³oby ca³kowite unowocze¶nienie Trabanta poprzez wprowadzenie silnika czterosuwowego. Wprawdzie konstruktorzy w Zwickau opracowali plany i modele, jednak w³adze pañstwowe by³y zainteresowane mo¿liwie jak najoszczêdniejszymi zmianami w poje¼dzie. Przywódcy polityczni NRD byli zdania, ze Trabant nie wymaga gruntownej modernizacji. Pomimo tego wprowadzenie modelu P601 by³o dla spo³eczeñstwa wielkim wydarzeniem. Bazuj±c na desce pod³ogowej P600 jego nastêpca by³ jednak o 18 cm d³u¿szy. Wyd³u¿enie to zauwa¿alne by³o zw³aszcza w tylnej czê¶ci samochodu. Poniewa¿ nie zmieniono rozstawu osi miejsce dla pasa¿era na przednim siedzeniu zmieni³o siê nieznacznie (tylko o 1 cm). Jednak¿e wyprostowana linia dachu da³a pasa¿erom na przednich siedzeniach wiêcej miejsca nad g³owami. Pojemno¶æ baga¿nika P601 wzros³a o 12%, za to niestety tez znacznie podnios³a siê linia za³adunku. Zwiêkszone o ponad 1/4 po³acie okien da³y wra¿enie znacznej przestrzeni i polepszy³y widoczno¶æ. Techniczne ulepszono tak¿e ogrzewanie i wyt³umienie ha³asu. Zadziwiaj±ce jest, ¿e pomimo wiêkszego nadwozia P601 wa¿y³ o 5 kg mniej ni¿ jego poprzednik, a ³adowno¶æ mia³ wiêksz± o 50 kg. W 1963 powsta³a pierwsza seria zerowa. Na wystawie Centrali Klubów M³odzie¿y i Sportowców w Berlinie z okazji VI Zjazdu SED po raz pierwszy zaprezentowano P601 (Foto. 1-4) szerszej publiczno¶ci. Pierwsze pojazdy posiada³y jeszcze szerok±, ozdobn± listwê boczn±, która nie by³a wiêcej stosowana w seryjnej produkcji, rozpoczêtej 30 czerwca 1964 roku. W ci±gu kolejnych lat ¿ycia Trabanta wprowadzano stale drobne ulepszenia w wyposa¿eniu i technice jazdnej. Nowych i gruntownych rozwi±zañ jednak nie zastosowano. Tak wiêc Trabant by³ lustrzanym odbiciem gospodarczych i politycznych stosunków panuj±cych w NRD. W 1965 roku w ramach programu rozwojowego modelu P601 wprowadzono Hycomat. Pod t± nazw± kry³a siê technika umo¿liwiaj±ca zmianê biegu bez u¿ycia sprzêg³a, stosowana w pojazdach przystosowanych do u¿ycia przez niepe³nosprawnych. Ponadto wyposa¿ono Trabanta w punkty mocowania dla trzypunktowych pasów bezpieczeñstwa. Jednak¿e same pasy by³y do samochodu tylko dok³adane, a ich monta¿ spada³ na barki w³a¶ciciela. W trzecim kwartale tego roku wszed³ do produkcji d³ugo oczekiwany P601 Universal (odt±d tak nazywa³a siê wersja kombi Trabanta) i zast±pi³ kombi produkowany na bazie modelu P600. Wyd³u¿one nadwozie i wyprostowany dach P601 zrobi³y dobre wra¿enie zw³aszcza w przypadku kombi. Przy z³o¿onych siedzeniach tylnych osi±gniêto przestrzeñ ³adunkow± o objêto¶ci 1.400 litrów. Ta okoliczno¶æ by³a zw³aszcza doceniana przez urlopowiczów wybieraj±cych siê na camping. Jednak¿e udzia³ modelu Universal w ca³kowitej produkcji wynosi³ zaledwie 20%. W roku 1967 Trabant by³ ju¿ oferowany w trzech wariantach wykoñczenia: P601, P601 S (specjalny) i P601 de luxe. Warianty S i de luxe posiada³y ulepszone siedzenia i stacyjkê w kierownicy. Ale tak¿e wersja podstawowa zosta³a poprawiona, otrzyma³a prostsze w u¿ytkowaniu dr±¿ki skrzyni biegów, prze³±czniki ¶wiate³ i zewnêtrzne wycieraczki oraz samoblokuj±ce zawiasy klapy baga¿nika w limuzynie. Znaczn± poprawê bezpieczeñstwa przynios³y nowe, dwuszczêkowe hamulce kó³ przednich. W tym samym roku rodzina Trabantów powiêkszy³a siê o typ zwany "Kubel" (Kube³). Ten prosty kabriolet pomy¶lany by³ przede wszystkim dla armii i stra¿y granicznej. Pó¼niej wprowadzono go tak¿e w le¶nictwie. Prosta forma by³a skutkiem oszczêdno¶ci. W grudniu 1968 roku przeszed³ Trabant ostatni znacz±cy tuning uk³adu napêdowego. Dziêki optymalizacji ¶rednicy dysz i ulepszeniu ga¼nika silnik otrzyma³ moc wiêksz± o 3 KM. Od tej pory pasy bezpieczeñstwa by³y ju¿ montowane seryjnie. Tak ulepszonego Trabanta mo¿na rozpoznaæ po kratkach wentylacyjnych na tylnej kolumnie. W roku 1970 ponownie poprawiono wyt³umienie ha³asu. Przy prêdko¶ci 80 km/h uda³o siê zmniejszyæ poziom ha³asu z 83 dB na 80 dB. W 1971 roku uda³o siê poprawiæ ochronê karoserii przed korozj± dziêki zastosowaniu gruntowania elektroforetycznego. Nowe siedzenia podnios³y komfort jazdy i zwiêkszy³y bezpieczeñstwo. Od 1972 roku nowe ¶wiece zap³onowe i zmieniona pr±dnica oszczêdza³y akumulator i u³atwia³y "zimny start". Kolejne drobne zmiany Trabant przeszed³ w roku 1973. Wprowadzono wówczas zmniejszon± kolumnê kierownicy, mechanizm ró¿nicowy, wycieraczki (od modelu S wzwy¿) oraz zwiêkszony bak paliwa. W 1974 roku dziêki zastosowaniu nowych t³oków uda³o siê ponownie zmniejszyæ stosunek mieszanki oleju z paliwem do 1:50. Poprzez wprowadzenie wyd³u¿onego prze³o¿enia Trabant osi±gn±³ te¿ maksymaln± prêdko¶æ 108 km/h. Modele S i de luxe otrzyma³y now± deskê rozdzielcz±. Rok 1975 przyniós³ kolejn± poprawê ochrony antykorozyjnej. Poza tym samochód otrzyma³ izoluj±ce i wyg³uszaj±ce maty oraz powiêkszone lusterko wsteczne w kabinie. W roku 1976 unowocze¶niono ogrzewanie, w szczególno¶ci poprzez zastosowanie nowego rodzaju instalacji znacznie skrócono czas nagrzewania pojazdu. W 1977 roku wprowadzono do oferty nowe barwy nadwozia: biel papirusu, zieleñ trzciny, szaro¶æ delfina, ¿ó³æ Bali i szampañski be¿. Artystyczne nazwy nie przek³ada³y siê bezpo¶rednio na piêkno barw, na przyk³ad szampañski be¿ by³ po prostu odcieniem br±zu. W kolejnym roku wprowadzono nowe, ujednolicone warianty wyposa¿enia. Wersja podstawowa od tej pory nazywa³a siê Standard, po niej nastêpowa³y wersje S i S de luxe. Odt±d tak¿e pasy bezpieczeñstwa kotwiczone by³y w desce pod³ogowej. W roku 1979 wersja S de luxe otrzyma³a nowy pakiet wyposa¿enia. Tak zwany pakiet elektryczny obejmowa³ ¶wiat³a cofania, dwutonowy klakson oraz elektrycznie sterowane wycieraczki i spryskiwacz szyby przedniej. Nowe, prostok±tne zderzaki przynios³y ze sob± w roku 1980 znacz±c± zmianê wygl±du samochodu. Tak¿e uk³ad wydechowy zosta³ poddany modernizacji z zamiarem poprawienia jego trwa³o¶ci, co nie do koñca siê powiod³o. Wa¿ne by³o tak¿e wprowadzenie niezale¿nego uk³adu hamulcowego, który umo¿liwia³ zatrzymanie pojazdu nawet w razie awarii hamulców. Rok pó¼niej wprowadzony na rynek pojazd dla niepe³nosprawnych na bazie modelu Universal Hycomat, który umo¿liwi³ prowadzenie pojazdu osobom na wózkach inwalidzkich. We wrze¶niu 1981 roku zwijane pasy bezpieczeñstwa zast±pi³y dotychczasowe statyczne. Aby zmniejszyæ zu¿ycie paliwa wprowadzono w roku 1982 do produkcji seryjnej nowy ga¼nik. Ponadto Trabant otrzyma³ now± deskê rozdzielcz±. W 1983 roku wprowadzono now± dwunastowoltow± instalacjê elektryczn±, która bez wiêkszych problemów pokrywa³a zwiêkszone zu¿ycie energii elektrycznej w poje¼dzie. Wersjê S de luxe wyposa¿ono seryjnie w ogrzewanie tylnej szyby i zag³ówki, które by³y odt±d tak¿e opcj± dodatkow± w modelach Standard i S. Wprowadzony w roku 1984 halogen wsteczny da³ wiêcej ¶wiat³a, a wersja S de luxe otrzyma³a ¶wiat³a przeciwmgielne i uchyln± szybê w drzwiach przednich. W tym samym roku wprowadzono tak¿e nowy wa³ napêdowy, który by³ zdecydowanie trwalszy, a przy tym wytwarzaj±c mniej drgañ podniós³ komfort jazdy. Dalsze prace nad silnikiem, przeprowadzone w roku 1985, przed³u¿y³y jego ¿ywotno¶æ. Donios³ym u³atwieniem dla kierowców Trabanta by³o wprowadzenie elektronicznego systemu zap³onu, które u³atwi³o odpalanie i znios³o dotychczasowe, uci±¿liwe prace konserwacyjne. Z biegiem czasu zmian w Trabancie by³o coraz mniej. I tak jedyn± innowacj± przeprowadzon± w roku 1986 by³a zmiana wygl±du prze³±czników na desce rozdzielczej. Tak¿e rok 1987 przyniós³ zmiany ledwie warte uwagi. By³o to nowe sprzêg³o, do produkcji którego zaprzestano u¿ywaæ azbestu. W 1988 roku wprowadzono opcjonalnie w wariantach S i S de luxe przejrzysty szyberdach. Szyba przednia by³a za¶ klejona z wielu warstw co podnios³o bezpieczeñstwo w razie wypadku. W roku 1989 zakoñczy³a siê historia Trabanta P601. Pod koniec lat 80-tych model ten by³ beznadziejnie przestarza³y, zarówno w formie, jak i pod wzglêdem technicznym. Na nowego trzeba by³o czekaæ ¶rednio 15 lat, a zaopatrzenie w czê¶ci zamienne by³o mizerne. Te okoliczno¶ci znane by³y w³adzom partyjnym i doprowadzi³y do rozpoczêcia prac na Trabantem wyposa¿onym w silnik czterosuwowy. P601 LIMOUSINE http://img85.imageshack.us/img85/4237/p601hd4.jpg P601 KOMBI http://img85.imageshack.us/img85/5426/p601kla2.jpg P601 TRAMP http://img85.imageshack.us/img85/9853/p601trampgq6.jpg 1.1 (1989-1991) Trabant 1.1 , by³ ostatni± prób± unowocze¶nienia tego samochodu. Tak¿e w³adze partyjne wiedzia³y ju¿, ¿e w dotychczasowej postaci nie mo¿na utrzymaæ Trabanta na rynku. Tak wiêc konstruktorzy w zak³adach w Zwickau rozpoczêli pod koniec lat 80-tych prace nad pojazdem wyposa¿onym w silnik czterosuwowy. Niestety w³adze pañstwowe nie by³y wystarczaj±co konsekwentne i nie nakaza³y wprowadziæ nowoczesnych i kompleksowych rozwi±zañ. Zamiast tego zaleci³y skonstruowaæ Trabanta z silnikiem czterosuwowym w drodze najmniejszych nak³adów. Jak to mia³o ju¿ miejsce w przypadku P601 konstruktorzy musieli stworzyæ nastêpcê na desce pod³ogowej poprzednika. Pomimo tego zakres prac by³ i tak bardzo szeroki. Pod prawie niezmienion± karoseri± ukry³o siê wiele zmian, które w przewa¿aj±cej mierze objê³y silnik i uk³ad jezdny, a tak¿e w mniejszym stopniu wnêtrze auta . Tak oto powsta³o wyj±tkowe auto, z nadwoziem w stylu lat sze¶ædziesi±tych i ca³kiem nowoczesnym uk³adem napêdowym, produkowanym na licencji VW. Kosztowna rozbudowa prze³o¿y³a siê jednak na cenê, która wynios³a 19.865 Marek, co wywo³a³o oburzenie w spo³eczeñstwie. Pod koniec 1989 roku, gdy prze³om w NRD ju¿ siê rozpocz±³, model 1.1 wszed³ na rynek w dwóch odmianach nadwozia - jako limuzyna i kombi . Od pocz±tku mia³ on trudno¶ci, bowiem na fali zmian gospodarczych produkty zachodnie wypiera³y rodzime. Narodzi³a siê wrêcz niechêæ wobec pojazdu, który przez lata by³ podziwiany. Trabant nierentowny w produkcji nie sprzedawa³ siê nawet po cenach dumpingowych, czego nie mog³a zmieniæ nawet agresywna reklama. Ostatnia zmiana w produkowanym modelu zosta³a zaprezentowana na jesiennych Targach Lipskich w 1990 roku. By³ to model Tramp 1.1 wyprodukowany w niewielkiej ilo¶ci. Planowany i reklamowany na prospektach pickup nie wszed³ natomiast do produkcji. W 1990 roku podjêto jeszcze próbê zmiany optycznej pojazdu. Zak³ady w Zwickau i firma IVM z Monachium opracowa³y projekty ca³ej rodziny modelu. W dniu 30 kwietnia 1991 roku wraz z zamkniêciem zak³adu w Zwickau zakoñczy³a siê era Trabanta. Do tego dnia zak³ad opu¶ci³o 3.051.485 samochodów. 1.1 PROTOTYP http://img139.imageshack.us/img139/1175/11prototyphx9.jpg 1.1 LIMOUSINE http://img85.imageshack.us/img85/58/11sedanqb7.jpg http://img85.imageshack.us/img85/9486/11sedan2sl8.jpg 1.1 KOMBI http://img139.imageshack.us/img139/7454/11kombilk1.jpg 1.1 TRAMP http://img139.imageshack.us/img139/8848/11trampxn1.jpg Po zakoñczeniu produkcji,w zak³adach zaczêto montowaæ Volkswageny,a z pozosta³ych zapasów duroplastu produkowano...Talerze,kubki i sztuæce dla niemieckich linii lotniczych :) ------------------------------------------ ¿ród³a Histotia Trabanta http://dziedzik.repu...l/historia.html Blog Bartka Wieliñskiego, korespondenta Gazety Wyborczej w Berlinie http://wielinskiberl...pl/html/1310721,262146,14,15.html?1,2007 reszta moje :)

  • zanotowane.pl
  • doc.pisz.pl
  • pdf.pisz.pl
  • alheo.htw.pl